Me emrin e Zotit, Bamirës dhe Mëshirues!

Paqja, mëshira dhe begatia e Zotit qofshin mbi ju!

Sipas mendimit të shumicës së dijetarëve që e ndjekin shkollën e Ehl-i Bejtit, NUK ka ndonjë argument të sigurt që e ndalon rruajtjen e mjekrrës.

Megjithatë, duke u mbështetur në disa hadithe të caktuara, dijetarët kanë ardhur në përfundimin se mosrruajtja (dmth. zgjatja) e mjekrrës është një “detyrim (farz) si masë kujdesi” (Ihtijjat Vaxhib)1 për një mashkull musliman. Sipas kësaj pikëpamjeje, gjatësia minimale e mjekrrës duhet të jetë aq sa, sipas standardit normal të njerëzve, njeriu të mos konsiderohet se e ka rruar mjekrrën. Një gjatësi më e madhe se kaq është diçka që i mbetet zgjedhjes dhe shijes së personit. I lutemi Zotit të Madhëruar që të na falë fuqi në ndjekjen e urdhrave dhe ligjeve të ndritura të Islamit.

Paqja, mëshira dhe begatia e Zotit qofshin mbi ju! Burim: http://www.mullasadra.ba/index.php?option=com_javoice&view=items&layout=item&cid=344&type=2&Itemid=268

1:shënim i përkthyesit: Në rastet kur një ekspert i ligjit islam (muxhtehid) ka argumente të sigurta se diçka është e ndaluar ose e lejuar, ai e përdor vlerësimin farz (e detyrueshme) ose haram (e ndaluar). Por në rastet kur për shembull, nuk ka argumente të mjaftueshme (në Kur’an dhe në hadithe) se një gjë është e ndaluar dhe nuk ka argumente as për atë se është e lejuar, atëherë juristi islam vendoset në pozitë të ndërmjetme. Kjo pozitë quhet “ihtijjat” (“kujdes” ose “masë kujdesi”) dhe vlen për të gjitha veprat. Domethënë, një vepër mund të jetë e ndaluar (haram) si masë kujdesi, e detyrueshme (farz ose vaxhib) si masë kujdesi, e pëlqyeshme (mustehap) si masë kujdesi ose e papëlqyeshme (mekruh) si masë kujdesi. Nëse për shembull thuhet se zgjatja e mjekrrës është e detyrueshme (farz) si masë kujdesi, kjo do të thotë se nuk ka informata të sigurta (në Kur’an ose në hadithe) se është e detyrueshme ose e ndaluar, por dijetari në fjalë, për shkak të dobive që fshihen në këtë vepër të caktuar dhe për shkak të mundësisë që moskryerja e saj të jetë potencialisht e ndaluar (haram), gjykon se për hir të kujdesit dhe të të mos rrezikuarit, është e detyrueshme (farz) që të bëhet. Në një rast të tillë, zgjatja e mjekrrës është e detyrueshme për besimtarin. E njejta logjikë vlen edhe për gjërat që janë të ndaluara, të pëlqyeshme ose të papëlqyeshme “si masë kujdesi”.